Mijn gele sandaaltje zijn wat krap en mama vond het dus tijd om mij weer naar de schoenwinkel mee te sleuren. Zwaar tegen mijn gedacht: ik viel in slaap op weg daarheen, vond het maar niets om andere dan mijn vertrouwde schoenen om mijn voeten te krijgen... en die poeslieve winkeljuffrouwen gunde ik evenmin een blik - mama was precies niet zo blij met mijn gespartel en lawaai bij het passen. | |
pps. Op zondag (één dagje na deze post) bleken mijn gele sandalen spoorloos, er zat dus maar niets anders op dan de nieuwe aan te trekken... en eigenlijk zijn die best OK :-)