Het eerste lepeltje leek vanavond alvast zijn effect niet te missen :-)
Ik kamp sinds dinsdag middag met koorts, in het begin was dit 38,5°C maar vandaag (48u later) steeg ik richting 40°C en hielpen koortswerende middelen alleen maar om mijn lichaamstemperatuur niet nog hoger de lucht in te stuwen... Opnieuw naar de huisarts dus. Dr Vandeweyer vond eveneens dat mijn verkoudheid nu welletjes was en schreeuw resoluut anit-biotica voor.
Het eerste lepeltje leek vanavond alvast zijn effect niet te missen :-)
0 Comments
De voorbije dagen waren mijn dutjes uitzonderlijk lang en deed ik er vlot twee per dag (i.t.t. één kort dutje per dagen de weken voordien). Mama en papa denken dat ik zo extra veel slaap om uit te zieken...
Vanmorgen verbaasde ik hen nog eens extra met super lang te slapen: ik werd pas iets voor 9u wakker. Hierdoor konden zij ook nog eens uitslapen :) Gisteren kampte ik met koorts, tot 39,2°C. Na een woelige nacht had ik vanmorgen maar meer 37,1°C, maar ik geraakte maar niet recht... letterlijk. Telkens mama me op mijn voetjes zette, zakte ik letterlijk door mijn linkerbeen.
Onze huisarts voelde zich vanmorgen te weinig zeker voor een sluitende diagnose en verwees ons door naar de spoedafdeling op het ziekenhuis. Daar volgde nog eens een controle van mijn longen, hart, oren, keel en ook van mijn heup, benen en knieën. Alles zag er redelijk OK uit behalve dat ik niet kon staan noch stappen. Dus moesten we richting radiologie voor een echo van mijn heup. Die dokter merkte al evenmin iets op... Terug naar de kinderarts op spoed: zij vermoedt dat ik een virale infectie heb die zich op mijn heup zet, "Coxitis Fugax" om het met de medisch term uit te drukken. Deze zou binnen een week of twee vanzelf moeten verdwijnen... Zo lang ik geen koorts maak, is het OK en moet ik pas vrijdag terug. Intussen moest ik 3x per dag Ibuprofen krijgen voor de pijn en het herstel, véééél rusten figuurlijk en letterlijk, dus veel slapen maar ook niet proberen te staan of te lopen en zeker geen gewicht op mijn heup zetten tot ik zelf aanvoel dat het weer lukt - best frustrerend om te moeten blijven zitten... want zelfs kruipen doet teveel pijn! Ik ben stilaan mijn stem volledig aan het verliezen. Vorige week liet ik ze nog voor het minste horen (jaja, ik kan behoorlijk goed, hoog en veel gillen en krijsen ;-)) maar sinds gisteren klinkt dat allemaal maar stilletjes, een heel verschil voor de nachtrust van mijn ouders...
ps. Vandaag namen we ook afscheid van Kimberly, na bijna 2 jaar vertrekt zij uit het gezin van tante Maya, nonkel Johan, nichtje Lare en neefje Arne.
|
Waarom een blog?
Volg hier mijn stoere avonturen, vanaf de dag dat mama en papa ontdekten dat ik in aantocht was, tot vandaag de dag! Meer over ikke...
Er was ooit eens, in een land hier ver vandaan, een klein dorpje tussen besneeuwde valleien. Mijn mama en papa brachten daar, in Saalbach, hun Honey Moon door in maart 2012, in het supermooie Eva-Paradise... en 9 maanden later zag ik het licht! Leuke links
Dit zijn alvast mijn favorietjes!
Categories
All
Archieven
November 2017
|