Vanavond hadden we weer afspraak bij de gynaecologe. Op de echo was al snel duidelijk wat mama al vermoedde: ik heb mijn pose op mijn rug ingewisseld voor een soort kopstand, mijn hoofdje rust in haar bekken en mijn voeten zitten nu gevaarlijk dichtbij haar maag... Mama's gewicht blijkt netjes op schema en ikzelf groei ook als kool: ik ben intussen 1 kg 960 zwaar en meet zo'n 42 centimeter. Dat is wel al zo groot dat mijn volledige gezichtje nog net op het schermpje van echo kan, maar dat is het dan ook. Na maanden mooie fotootjes opgeleverd te hebben, kregen mama en papa nu een printje met de cijfertjes mee naar huis. Het wordt afwachten tot mijn geboorte alvorens ik me weer laat kieken! |
0 Comments
Dokter Vandeweyer belde vanavond: hij had net de uitslag van de nekplooimeting ontvangen... en het resultaat van deze berekeningen geeft... (tromgeroffel) ... een kans op het Syndroom van Down van... (tromgeroffel zwelt aan) ... 1/10.000!!! Mama en papa zijn immens blij met dit resultaat want dat is veel beter dan de initiële 1/600 (op basis van hun leeftijden). Joepie, dikke proficiat voor mezelf en ons !!!
Mama is als de dood voor naalden en zeker als het gaat om bloedafnames: ze wordt dan erg bleekjes en slap...
Vandaag moest ze weer langs bij onze huisarts, dokter Vandeweyer, want haar bloed is ook nodig voor het uitvoeren van de Triple Test (Down-syndroom-kansberekening). Ze heeft zich héél kranig proberen houden - flink zo! Nu wachten op de uitslag...
Tijdens de echo hield ik me echter roerloos stil en de gynaecologe moest me met allerlei trucjes toch in profiel in beeld krijgen - wat haar ook lukte! Nu nog mama over haar fobie voor bloedafnames krijgen voor de 2e etappe van deze test...
ps. Volgens de meting van de dokter zal ik op 14 december geboren worden... We zullen nog wel es zien in hoeverre die statistieken kloppen :-p
Dit betekent wel vanaf nu dat mama en papa de lippen op elkaar moeten klemmen om dit niet van de daken te schreeuwen.Mama moet nu subtiel al slechte invloeden moet vermijden; waaronder alcohol - lap, straks gaan we naar de vrijgezellen van Tim en Lesley... Mama zal dus geen cava (of amper) drinken en ook geen pintjes! Voortaan zweren we bij N.A. ;-)
Binnen een 3-tal maand mag héél de wereld weten dat ik in aantocht ben maar nu is dit nog even hun geheimpje =) |
Waarom een blog?
Volg hier mijn stoere avonturen, vanaf de dag dat mama en papa ontdekten dat ik in aantocht was, tot vandaag de dag! Meer over ikke...
Er was ooit eens, in een land hier ver vandaan, een klein dorpje tussen besneeuwde valleien. Mijn mama en papa brachten daar, in Saalbach, hun Honey Moon door in maart 2012, in het supermooie Eva-Paradise... en 9 maanden later zag ik het licht! Leuke links
Dit zijn alvast mijn favorietjes!
Categories
All
Archieven
November 2017
|